Kunststoffen voor de voedingsindustrie

Het productieproces binnen de voedings- en drankindustrie wordt streng gereguleerd door internationale normen. Deze normen zijn in het leven geroepen met als voornaamste doel om enkel hoogwaardige en gezonde producten op de markt te brengen.

Binnen de voedingsindustrie vindt kunststof toepassing bij het snijden van voedselproducten, als materiaal voor transportkettingen en riemen, evenals voor technische componenten van machines die betrokken zijn bij diverse processen zoals mengen, toevoegen en doseren.

Een opmerkelijke ontwikkeling in deze industrie is het toenemende gebruik van kunststof als vervanging voor metaal. Dit heeft verschillende redenen:

• Uitstekende mechanische eigenschappen: Kunststof materialen bieden goede mechanische eigenschappen die geschikt zijn voor de vereisten van het productieproces. Ze kunnen weerstand bieden tegen diverse vormen van stress en druk, wat de duurzaamheid van de producten en apparatuur verhoogt.
• Minder onderhoud: Kunststof componenten vergen over het algemeen minder onderhoud dan hun metalen tegenhangers. Ze zijn bestand tegen corrosie en roest, waardoor ze langer meegaan en minder vaak vervangen of gerepareerd hoeven te worden.
• Detecteerbaarheid (voorkomen van besmetting): Kunststoffen kunnen ontworpen worden met detecteerbare eigenschappen, bijvoorbeeld door het toevoegen van metalen deeltjes. Dit helpt om mogelijke besmetting van voedsel- en drankproducten vroegtijdig op te sporen, waardoor de voedselveiligheid verder wordt gewaarborgd.
• Diversiteit aan kleuren: Kunststoffen zijn beschikbaar in een breed scala aan kleuren, wat flexibiliteit biedt bij het ontwerp en de identificatie van verschillende onderdelen binnen het productieproces. Dit kan helpen bij het organiseren en stroomlijnen van de operaties.

Enkele voorbeelden van kunststoffen die vaak in de voedselindustrie gebruikt worden:

• PEEK
• POM-C
• PA6
• PTFE

Wat zijn detecteerbare kunststoffen?

Het vermogen om kunststoffen in voedingsmiddelen op te sporen is van cruciaal belang, aangezien dit het weggooien van hele batches voedingswaren als gevolg van contaminatie kan voorkomen, wat niet alleen kostbaar is maar ook de voedselveiligheid in gevaar kan brengen.

Er zijn verschillende benaderingen om dit belangrijke doel te bereiken. Enerzijds wordt de kleur blauw vaak gebruikt als een visuele indicator om kunststoffen snel te detecteren in voedingsmiddelen. Deze kleurkeuze is opvallend en contrasteert goed met veel voedselproducten, waardoor zelfs kleine stukjes kunststof gemakkelijk kunnen worden opgemerkt en verwijderd.

Anderzijds zijn er kunststoffen die op een andere manier waarneembaar zijn, namelijk door het gebruik van standaard metaaldetectoren. Hoewel kunststoffen zelf geen metalen zijn, kunnen sommige kunststoffen eigenschappen hebben die een detecteerbaar signaal genereren wanneer ze door een metaaldetector gaan. Dit kan te danken zijn aan de aanwezigheid van additieven of materialen die kleine elektrische stromen kunnen opwekken wanneer ze worden blootgesteld aan het elektromagnetische veld van de metaaldetector.

Door gebruik te maken van deze detectiemethoden, kunnen voedselproducenten proactief zorgen voor de integriteit van hun producten en de naleving van strenge kwaliteitsnormen. Het verminderen van het risico op kunststofverontreiniging draagt niet alleen bij aan een duurzamere voedselproductie, maar versterkt ook het vertrouwen van consumenten in de veiligheid en kwaliteit van de producten die ze consumeren.